Going West 2016

Going West 2016 week 1 met Jan, Steven en Wies.

Een verslag van 4 weken Amerika gezien vanuit een RV. Omdat er vorig jaar al veel onderwerpen beschreven zijn bij wiesenjan.waarbenjij.nu/going West is dit verslag iets "summierder".

Maandag 14 maart 2016.
Tijdens de vlucht van Schiphol naar Heathrow is er nog geen vuiltje aan de lucht. Daarna een beetje vertraging voor we kunnen uitstappen want de "aanlegplek" is nog niet vrij. Vervolgens veel vertraging want security vindt het nodig om enkele kleine flesjes vloeistof (shampoo), apart in plastic zakje aangeboden, nader te onderzoeken. Op zich geen probleem ware het niet dat er een heleboel voorwerpen in die rij liggen en dat de beambte heel langzaam werkt....! Als Jan zegt dat we het vliegtuig moeten halen antwoordt hij: "I don't care about your plane , i care about security.
Rustig adem halen en tot tien tellen in het kwadraat is het enige wat we kunnen doen.
Als we snel naar de metro lopen die ons naar de gate brengt zien we op het bord staan: "gate 46 closed".
En de metro staat stil vanwege security inspectie!
Rennen! Bij de gate informeert het personeel lachend of we voor de Londen marathon trainen, we kunnen doorlopen... Hartslag en bloeddruk zijn weer normaal als we gaan zitten. Jan en Steven in hun ge-upgrade stoelen en ik bij het "gewone volk". Dat komt ervan als je later boekt! Geen welkomstdrankje, geen krantje, geen extra beenruimte en ander eten.
Uiteindelijk sluiten we deze dag af aan de bar van het Quality Inn hotel in Chicago in Illinois.

Dinsdag 15 maart 2016.
Check en dubbel check.
Op de afgesproken tijd staat er een luxe touringcar voor het hotel. Jan vraagt nog aan de buschauffeur of hij naar Middlebury in Indiana gaat. Dat klopt. De chauffeur telt het aantal personen en vertelt alleen dat de reis twee en een half uur gaat duren.
Vreemd, er worden geen andere hotels aangedaan zoals vorig jaar om nog meer mensen, hoofdzakelijk Nederlanders en Duitsers, op te halen.
En vreemd, we stoppen bij een KOA campground. Dat onze namen niet op de lijst staan binnen is niet vreemd.
Een telefoontje naar Road Bear in Middlebury. Ze misten ons al. Busje komt zo!
Even later staan we bij "onze" RV, Recreation Vehicle. Kregen we vorig jaar een groot monster mee, nu is het even slikken. Er staat een ieniemienie klaar. Je kunt je voorkeur kenbaar maken qua grootte van de camper maar uiteindelijk breng je die RV weg die ze op die datum op dat afleveradres nodig hebben...
Vorig jaar met zijn tweeën in een 10 cilinder, 6,8 liter Ford van 6569 kilogram. Nu met zijn drieën in een 5,4 liter V8 cilinder, 1000 kilogram lichter, geen slide out en geen extra bank.
Lag er vorig jaar nog op sommige plekken sneeuw, nu is alles weg en schijnt het zonnetje.
We verlaten het gebied waar de Amish wonen, met hun karakteristieke koetsjes en mooie (Nederlandse ) paarden.
Via de Highway 20, de Interstate 94 West en de I 57 richting Kankakee.
Boodschappen in het groot inslaan in een Walmart, inclusief een mifi.
En overnachten op de RV campground Cahokia in St. Louis, Missouri.
Helaas is het restaurant niet open. We hebben er vorig jaar gesmuld van de Southern pulled pork, cole slaw, homemade chips and beans. Dan maar zelf achter het fornuis!

Woensdag 16 maart 2016.
Prima geslapen. Na toast, bacon and eggs and black coffee als ontbijt rijden we over de I 44 richting Springfield. Het zonnetje schijnt, T-shirt weer. We passeren weer het grote Six flags park. We zijn weer in het "Ardennen achtige " gebied met stijgen en dalen en ver vooruit kunnen kijken. Er ligt een mooi stuk originele Route 66 erlangs.
De verplichte oliepeiling na 500 mijl doen we in Sullivan.
Het vee, the cattle staat al in de wei.
Omdat we de mifi (hotspot) gisteren niet aan de praat kregen vragen we hulp in een andere Walmart. Blijken ze ons gisteren een verkeerd onderdeel geadviseerd te hebben. Maar met het goede onderdeel lukt het ook niet...... De manager geeft niet op. Maar twee uur later en na telefonisch overleg met diverse helpdesks stelt hij voor het geld terug te geven. Ze kunnen van mijn mobiel wel een mobiele hotspot maken als we willen. Hij heeft nog net geen rode vlekken in de nek!
Door deze vertraging besluiten we in Missouri naar een campground te gaan. Het wordt de RV Beagle campground. Met een mooie trail and pond , wandelpad en meertje, en overal schommelbankjes. Dichtbij een hele grote antique shop. Gaan kijken als je in de buurt bent! Binnen en buiten! Helaas op dit tijdstip, met dank aan de falende mifi, gesloten. Vorig jaar troonde de eigenaar me nog trots mee naar achteren om zijn huisdieren te laten zien, twee grote buffaloos in the backyard.

Donderdag 17 maart 2016.
725 mijl op de teller. Als het lukt in een keer door naar Amarillo in Texas. Eerst tanken en tol betalen, dan de Interstate 44 West op naar Tulsa. Bomen en struiken kleuren mooi lichtgroen, sommige struiken / kleine boompjes zijn helemaal paars getooid.
Na Oklahoma City pauzeren we bij de Cherokee Trading Post, een oude handelsroute. Buiten grazen 2 bizons achter een omheining en binnen kun je behalve authentieke ook non-Cherokee voorwerpen kopen.
De I 40 op. We passeren Thomas Mount view en rijden langs het plaatsje Clinton. Nog een keer tanken. 2 keer op een dag, dat krijg je met een kleinere tankinhoud.
Erik is de laatste plaats in Oklahoma. We rijden Texas binnen en hebben 1130 mijl op de teller staan.
Vanaf Pampus zijn de talloze, duizenden windmolens weer zichtbaar. Vooral rechts van de Interstate. We doen er meer dan een half uur over voor we de laatste passeren.
Alles is groot in de grootste staat van Texas. Zo ook de sproei installaties die voor groene velden zorgen in het verder dorre landschap.
Amarillo, we rijden naar de Amarillo RV ranch. Deze is ons vorig jaar prima bevallen. Dichtbij bevindt zich the Big Texan Steak Ranch, het restaurant waar je een 72 ouns (2 kilogram) steak kunt eten.....

Vrijdag 18 maart 2016.
Het Amarillo Ranch RV park heeft een mooie grote ontvangstruimte waar je gratis koffie en donuts kunt pakken. Luxe bankstel, voldoende zitjes en internet (alleen binnen het gebouw). Verder een zwembad, hottub en sauna. Buiten staat een heel oud volgeladen vrachtautootje. Kan zo meedoen in John Steinbecks film the Graphes of Wrath. Aanrader, met Henry Fonda.
Het waait flink. De tocht naar Palo Dure Canyon State Park wordt ons afgeraden vanwege de storm. In de Canyon rondrijden is geen probleem , alleen de weg erheen. We gaan de risico's niet opzoeken en rijden richting Albuquerque in de staat New Mexico.
We komen langs de Cadillac Ranch met de tien "wrakken". Foto's maken: ja. Spuitbus graffiti: nee.
We passeren duizenden runderen, in verhouding dicht op elkaar gepakt als je enorme velden in ogenschouw neemt.
Er staat 1295 mijl op de teller als we de staat New Mexico binnen rijden. We bezichtigen Russel's Travel Center. Een mooi car museum bij een tankstation. Behalve mooie oude auto's ook héél veel oude Amerikaanse hebbedingetjes.
Verder op wandelen we over een stuk route 66 en fotograferen er de vervallen huizen, de vergane glorie.
Natuurlijk worden er ook de nodige mijlen over de route 66 gereden voor we ons melden bij Enchanted Trails RV park & Trading Post. De jaren 60 caravans waarin je kunt overnachten, staan er nog. En binnen nodigt het poolbiljart ons uit.

Zaterdag 19 maart 2016.
Koude nacht, wat ijs op de auto ruiten.
Maar als het zonnetje gaat schijnen is het aangenaam weer om het centrum van Albuquerque te verkennen. De adobe stijl is gelukkig behouden in het centrum. En de madonna uitgesneden in een boom is ook nog steeds te bezichtigen.
Verder doen we het rustig aan, we rijden rond in de oneindige vlaktes van het Isleta Pueblo Reservaat.
Tenslotte nog een laatste poging in een Walmart voor een mobiele hotspot. Nu van een ander merk. Binnen een kwartiertje is alles geregeld!
Kunnen we straks op de hoogte blijven van het Nederlandse wel en wee als we in de "natuur" zitten.
We boeken nog 2 nachten bij en met Passport Amerika krijgen we 50% korting.
Is de RV camping daar niet bij aangesloten probeer dan 'n de AAA korting met de ANWB pas.

Zondag 20 maart 2016.
(Marlon finisht binnen het het uur met de 10 km Venloop. Gefeliciteerd!)
Wij gaan naar het Bandelier National Monument. De parkeerplaatsen zijn die ochtend al vol. We krijgen toestemming van de park rangers om ergens anders te parkeren. Na de Cliff Dwellings, Big Kiva en Tyuonyi bezichtigd te hebben pauzeren we even op Juniper Campground.
Op naar Santa Fe. Als eerste naar mijn favoriet: de beroemde wenteltrap in de Loretta Kapel. Te bedenken hoe deze, volgens de overlevering, door een persoon met een minimum aan gereedschap gebouwd is van een onbekende houtsoort.
Het boompje voor de kapel hangt vol met rozenkransen en dergelijke.
Santa Fe heeft enkele records op zijn / haar naam staan. Oudste huis van Amerika (staat nu officieel op een uithangbord), oudste kerk van Amerika met een Spaanse klok uit 1356 (hangt niet in de toren maar staat voor bij de ingang), oudste Mariabeeld van Amerika en eerste Indiaanse heilige van Noord Amerika. En na New York de plaats met de meeste ateliers en galeries.
Gezellige drukte op het marktplein waar de pueblo indianen onder het afdak van het Palace of the Governors (waar de roman Ben Hur geschreven werd) zelfgemaakte sieraden verkopen.