Going West 2016 week 4

Going West 2016 week 4 met Jan, Steven en Wies

Maandag 4 april 2016.
Op naar Flagstaff Airport om de auto om te ruilen. Deze Impala is niet wat we gereserveerd hadden. Slechte stoelen, tenminste niet geschikt voor lange afstanden in combinatie met rugklachten.
We krijgen een Lincoln MKZ. Een upgrade van 2 klassen :)
Behalve goede stoelen ook mooie lederen afwerking en vele extra accessoires. Zelf achter in stoelverwarming, apart rug- en zitgedeelte.
Op naar de Grand Canyon, herkansing. Een uur rijden via I 30 West en dan Hwy 64 North.
Van ver af (30-40 mijlen) zien we een grote rookpluim van een bosbrand. Even later waarschuwingsborden dat rook het zicht kan belemmeren, dus voorzichtig rijden.
Het weer is aangenaam en er is nauwelijks wind. We lopen hele trajecten en rijden stukjes met de bussen mee. En blijven ons vergapen aan de steeds weer fascinerende uitzichten. Eindpunt rode route is Hermits Rest. Ontworpen in 1914 door architecte Mary Colter. Imposant blijft de hele grote open haard, vorig jaar ook beschreven:). In 1905 ontwierp ze het Hopi House. Mooi zijn ook de oude foto's van vroeger die je overal ziet.
De zonsondergang afwachten en de laatste plaatjes schieten en filmen van de steeds wisselende warme kleuren.
Op weg naar huis pauzeren bij een Chevron tankstation en om de vele oldtimers die buiten staan te bewonderen.

Dinsdag 5 april 2016.
Vandaag richting zuiden naar een ander outlet bij Phoenix, Glendale. Warm, 35 graden Celsius. Langs de Interstate waarschuwingsborden voor overstekende ezels :).
De linker rijstrook is tijdens spitsuren alleen bedoeld voor auto's met twee of meer personen, dit hebben we vorig jaar in San Francisco ook gezien, om het carpoolen te stimuleren.
Outlook Glendale is groter dan in Anthem. Alleen... omdat we toch wat cash geld willen hebben lopen we naar de enige ATM van dit winkelcentrum. Maar deze is leeg. Het enige wat we kunnen doen is naar het nieuwe naburige casino rijden en daar naar binnen wandelen. Geldautomaten genoeg, evenals het aantal goklustigen. Merendeel van hen: de vrouwelijke senior!
Buiten bloeien de bougainvillea's en oleanders volop. Het zonnige plaatje wordt compleet gemaakt door de hoge palmbomen en mooie cactussen.
Op de terugweg tegen 19.00 uur gaan we bij afrit 252 van de zonsondergang genieten. Deze rest area heet niet voor niets Sunset Point. Er zijn overal plekken gemaakt, goed bereikbaar, om van dit gebeuren te kunnen genieten. We boffen dat er geen bewolking is, dus de kleuren zijn optimaal.

Woensdag 6 april 2016.
Nog een keer naar het zuiden. Start van Phoenix Bike Week in Scottsdale. (azbikeweek.com). Dit jaar voor de 20 ste keer georganiseerd door Harley Davidson. Motormuizen genoeg die onderweg zijn naar dit meerdaags spektakel. Entree $ 25.00 per persoon. Het is heet! 100 graden Fahrenheit. Bij de getoonde demonstraties is het verplicht om een helm en beschermende kleding te dragen, dus de boys zullen het warm hebben. Op het grote geasfalteerde terrein staan overal manshoge ventilatoren opgesteld.
Het feest gaat nog door tot zondagmiddag 18.00 uur...!
Tegen de avond rijden we terug. We gaan naar een (mega)slijterij om wat wijn en bier te kopen. Keuze te over, ook dit is groot in Amerika. We kunnen kiezen uit 8000 soorten wijn, 3000 gedestilleerd en 2500 soorten bier. In deze laatste drank is België goed vertegenwoordigd:).

Donderdag 7 april 2016.
Rustig aan vandaag. Terug komend van de laundry maak ik een praatje met enkele mensen. Een vrouw komt uit Israël. De naam van de kibboets waar ik in 1978 geweest ben als volunteer kent ze. Leuk!
Vandaag een klein eindje naar het Westen toeren. Half uurtje rijden naar Tuzigoot National Monument achter Cottonwood. In 1933 zijn ze een heuveltop langs de Verde River voorzichtig gaan afgraven. Ontdekkingen waren veelbelovend, er werden veel woningen blootgelegd.
Waarom de Tuzigoot en andere pueblo's rond 1300 de Verde Valley verlaten hebben is nog onzeker. Weersverandering, mislukte oogsten of een breken met oude handel tradities.
Op de terugweg bezoeken we Old Cottonwood. Er zijn verschillende wijnproeverijen. We lopen een antiqueshop binnen, als je alles rustig wilt bekijken ben je een dag verder!
En omdat we bij de Safeway lekkere steaks ontdekt hebben gaan we even later die winkel ook nog maar een keer binnen.

Vrijdag 8 april 2016.
Er staan 3788,4 mijlen op de teller van de RV. Op naar Las Vegas.
Naar het noorden via de Interstate die ook wel de Arizona Veteran Highway genoemd wordt.
We vertrekken om 6.00 uur omdat het een hele afstand is en we ook nog een groot gedeelte van de Historic Route 66 willen rijden.
Op de eindeloos lange heuvels is het trage verkeer verplicht op de rechter baan te rijden en dit kenbaar te maken door "flashing lights" te gebruiken.
Triest weer, het blijft zachtjes regenen.
Bij Seligman de Interstate af. Eerst tanken (duur) en dan de R66 via Peach Springs, Truxton, Valentines naar Hackberry.
Vanaf Truxton begint het heuvel / bergachtig te worden.
In Hackberry is een mooie oude shop. Een tijdje met een Amerikaan gepraat. Hij heeft al verschillende Harley rijders geholpen die de accu's leeg hadden omdat ze de hele lange weg met het licht aan toerden. We gaan met hem op de foto en krijgen nog tips waar we in Vegas kunnen kijken voor Indians en Harleys.
Via Kingman naar Oatman. De regen is opgehouden, het is inmiddels 11.00 uur. De weg naar Oatman is heel mooi, met prachtige uitzichten tussen de bergen. We zien een eenzame fietser en een bord dat waarschuwt voor overstekende ezels. Even verder op een heel apart (cemetery ?) uitstrooiveld bij een uitstekende rotspunt van de weg.
In Oatman zien we de fietser weer, hij komt uit Duitsland en is al 4 maanden onderweg. In de straten van dit plaatsje lopen 8 ezels los over de straat, je ruikt hun door de regen verspreide mest.
Via Hwy 95 Bullhead City komen we in de staat Nevada.
25 mijl voor Las Vegas zijn segmenten van de Highway opgedragen aan de Veterans van WO 1, WO 2, Cold War, Korean War, Vietnam War en Persian Gulf War.
De dag eindigt op het geboekte RV Resort Oasis aan de W Windmill lane in Las Vegas na 352 mijlen gereden te hebben.

Zaterdag 9 april 2016.
We gaan onze Recreation Vehicle inleveren en er staan 4175 mijlen op de teller.
Daarna naar een dichtbij gelegen motor dealer, ze hebben naast de Victory nu sinds 3 jaar ook de Indian in hun assortiment.
Inchecken in Hotel Circus Circus. Selfparking van onze Lincoln in een van de twee parkeergarages van het hotel. Kamer op 27 ste verdieping met uitzicht op de "goud blinkende" hotel toren van Trump himself !
Tussen deze twee hotels is in een nieuwe attractie in wording, 5 hectare groot, in 2018 wordt het geopend.
Een bezoekje aan de Pawn Shop en Count Kustoms. Count heeft enkele bekende auto's onder het plastic staan. Ook hier is de regen binnengedrongen.
In het Harley Davidson Café aan de Strip hangt de Amerikaanse vlag, geheel gemaakt van kettingen.
De avond wordt besteed om over een gedeelte van de Strip te wandelen. En omdat je “eventjes” hier en daar binnen kijkt maken we onbewust heel wat mijlen.
Tot nu toe hebben de casino's nog niets opgeleverd :)

Zondag 10 april 2016.
Koffers definitief ingepakt en dan naar de Hooverdam, 33 mijlen. Het regent weer. Van beide kanten krijg je een goede indruk van het immense bouwwerk en de resultaten die het oplevert.
Daarna door een outlet geslenterd, alleen maar kijken....
De avond wordt afgesloten met wandelen over de Strip. Vanuit de High Roller, het grootste reuzenrad ter wereld heb ik een subliem overzicht op het verlichte Las Vegas.
We bekijken verschillende casino's van binnen en proberen of we de jackpot winnen, helaas.....

Maandag 11 april 2016.
Deze laatste dag nog een route door het mooie Red Rock Canyon.
Als aanvulling de vermelding dat de door een zatlap veroorzaakte vertraging van de vlucht van Las Vegas naar Chicago voor maagpijn en stress zorgde. Moeten rennen om de vlucht naar Heathrow nog net te kunnen halen.

Dinsdag 12 april 2016.
Aankomst Schiphol, 9 uren tijdverschil.
En als laatste aanvulling dat héél véél mensen ‘s avonds vertraging hebben opgelopen, veroorzaakt door een zatlap. De marechaussee ondernam in no time actie.

Groetjes Jan, Steven en Wies.