Going West 2016 week 3

Going West 2016 week 3 met Jan, Steven en Wies.

Maandag 28 maart 2016.
Vertrek richting Grand Canyon. We komen langs een echte Duitse Bäckerei. Ze verkopen Kaiserbrötchen. Op naar Kanab. Twee grote herten steken de weg over ter hoogte van de Coral Pink Sand Dunes. Een State Park dat we vorig jaar bezocht hebben.
De Amerikanen waar we mee gesproken hebben denken allemaal dat we naar de North Rim willen gaan. De South Rim is zo ver weg , zeggen ze ....
Maar om deze tijd van het jaar is de noordkant nog afgesloten. Winkel/restaurant bij de ingang van deze weg is wel open. Gezellige warmte wordt verspreid door een grote kachel.
Als we over de Hwy89 rijden zien we de mooie vlaktes van de Vermilion Cliffs. Het waait flink bij een hoog uitzichtpunt.
En dan zijn we in de staat Arizona en rijden richting Page. Weer eens tanken, de benzine is duur. $ 2,76 voor een gallon.
Pauze en foto's maken bij Navajo Bridge uit 1927. De weg splitst zich. Plots staan we in de file vanwege wegwerkzaamheden ter hoogte van Cameron Trading Post (waar ze vorig jaar ook aan het werk waren).
Een stop bij Little Colorado River Outlook. Er wordt een sponsor bedrag gevraagd, geen echt entree geld. We maken een praatje met een Nederlands echtpaar. Ze brengen ook een Leprechaun van Road Bear weg. Zij en wij hebben verschillende kinderziektes / mankementjes aan de RV ontdekt die we op het eindpunt moeten doorgeven.
De Grand Canyon, er is zoveel over geschreven.... we genieten en genieten en genieten van de uitzichten! Het waait. Op naar Tusayan voor een overnachting op de Grand Canyon Camper Village. Het begint steeds harder te waaien, de camper "wiebelt" en zonder winterjas loopt niemand buiten op de "kale" vlakte. Een heel verschil met vorig jaar, toen zaten we op een stoeltje aan de rand van de Grand Canyon te genieten van de ondergaande zon, geen jas maar een t shirt aan!
"Opwarmen" doen we ons bij het Mexicaans restaurant en bij de film over de Grand Canyon in het grote Imax theater van het National Geographic Visitor Center wat aan de andere kant van de weg ligt.

Dinsdag 29 maart 2016.
We gaan naar het zuiden want de weersvooruitzichten zijn treurig. Koud, harde wind, donkere sombere wolken, regen en flinke nachtvorst.
Dat is het voordeel van niet reserveren, je kunt op het laatste moment beslissen wat je gaat doen.
Richting zuiden verandert het grauwe wolkendek in kleine witte, vriendelijk ogende schapenwolkjes! Op naar Williams via de Hwy 64 South. In het Route 66 stadje halen we informatie in het Visitor Center en lopen door de hoofdstraat vol met winkeltjes en restaurantjes. Na een grote bak (formaat emmertje) slappe koffie gaan we verder via de Hwy 89 South naar Prescott.
Onderweg inkopen doen, met kortingspasje, bij een Safeway winkel en toch maar een keer propaan tanken, niet bij een tankstation maar bij een True Value Store.
De Point of Rocks RV Campground is bijna helemaal vol. Dankzij het kleine formaat van de camper èn omdat er geen slide out aan zit krijgen we een plaats waar twee bomen de ruimte in twee delen! De campground is prachtig gelegen bij rotsformaties waar je kunt wandelen. Er loopt ook een trail naar het Watson Lake. De plaatsen zijn mooi en ruim. Op onze plek staat een mooie bloeiende seringenstruik :)

Woensdag 30 maart 2016.
Het is ons hier prima bevallen en we vragen in het office of ze nog een plekje hebben voor een nacht. Dat kan, 50 meter verderop. Als we ons geïnstalleerd hebben komt er al een nieuwe gast op onze oude plek staan. Eventjes later heeft die al een hangmat tussen de twee bomen bevestigd, dus hij echt "nieuw" is hij niet :)
Tegenover ons staat een jong stel met een camper en aanhanger erachter. Hier komen drie mountain bikes uit, een off the road motor en een desert racer. En ze hebben ook nog een Duitse herdershond.
Veel RV campgrounds hebben in hun voorwaarden staan dat ze alleen kleine hondjes toestaan, of tot 35 pond (lbs), vaak geen pitbull, dobermann, rottweiler of American Stafford shire.
Wederom een wandeling via de rotsen naar het Lake. Kolibries en kuifkwartels worden vereeuwigd. We genieten van de mooie omgeving en het prachtige weer.

Donderdag 31 maart 2016.
Er staan 3641,8 mijlen op de teller. Strakblauwe lucht, helder zonnetje. Bij het vogelspotten kan de blauwe gaai afgestreept worden. Op naar Flagstaff Airport om een huurauto op te halen. Via Hwy 69 en 169 de Interstate 17 North op. Mooie vergezichten en flink stijgen en dalen. Bij scenic outlooks staan verschillende vrachtauto's af te koelen voor ze verder kunnen. Tanken bij afslag 293, McGuierville. Langs Het tankstation ligt een antiqueshop. We praten een hele poos met de eigenaar. Jan en Steven hebben in zijn backyard een oude, volledig opgeknapte, rode Ford Mustang met witte lederen bekleding gespot ("kwijl"). $10.000 is de vraagprijs....
Op Flagstaff Airport staan veel kleine vliegtuigjes onder overkappingen. Hier halen we "onze “Ford Mustang op, twee en een halve maand oud / jong.
Terug naar het zuiden. Over de Hwy 260 naar Camp Verde. Daar melden we ons bij Rancho Verde RV Park, wat we al eerder gereserveerd hadden. Mooi gelegen aan een creek. Alles is netjes verzorgd. Veel bomen. Hier blijven we acht dagen staan om met de auto alle windstreken op te kunnen rijden. De beheerder komt ons extra informatie brengen. We waren net op tijd, alles is nu bezet.
Later op de dag naar Sedona, bekend om zijn mooie Red Rocks. Druk van de toeristen, zo'n beetje het Valkenburg van het zuiden :). Het ziet er allemaal (te) netjes uit. De vele souvenirwinkeltjes wisselen zich af met art galeries en restaurantjes. Een groot aanbod aan activiteiten. Het outlet buiten Sedona biedt een te rustige aanblik. Veel panden staan leeg.
Terug op de campground relaxen, genieten van het weer en later op de avond onder een mooie sterrenhemel naar het ontspannende geluid van krekels luisteren.

Vrijdag 1 april 2016.
( Fools Day).
Op naar Payson. Langs de Historic Strawberry School, de oudste school van Arizona.
Daarna naar het zuiden over de I 87. Immens grote cactussen, saguaro's, aan beide kanten van de weg zover je kijken kunt. Prachtig! Ze kunnen 15 tot 20 meter hoog worden en na hun 70ste of 80ste jaar krijgen ze pas de vertakkingen. De bloem staat bekend als de staatsbloem van Arizona. Dan naar Phoenix, de miljoenenstad in the Valley of the Sun. Omdat we vandaag nog de nieuwe Ford Mustang hebben blijven we geheel in stijl door in het outlet van Anthem te gaan winkelen :)
En dan terug. Volgens Tomtom één uurtje. Het verkeer rijdt tergend langzaam, eerst denken we nog dat het aan het tijdstip ligt, het weekend is begonnen. Een uur later zien we dan de oorzaak van de file. Een flink ongeluk, er is niet veel meer van de camper (of was het een vrachtwagen?) over. Sluiproutes zijn er ook niet als je over de Interstate naar het noorden moet met links en rechts alleen maar cactussen om je heen. Dus braaf aansluiten. "Thuis" wacht een gekoeld drankje....

Zaterdag 2 april 2016.
Auto omruilen voor een betaalbaar model. Maar eerst nog een ritje met de cabrio. Het is mooi weer dus het dak kan ingeklapt worden:)
In Flagstaff krijgen we voor de resterende dagen een Chevrolet Impala. Jan had een andere klasse gereserveerd maar op het moment kunnen ze niks bieden. Wordt vervolgd.
We rijden naar Seligman, the birthplace of historic route 66. Hier moet je geweest zijn! Diverse Harley Davidson rijders gaan ook die richting op. In Angel &Vilma's is de vloer van de beroemde kapsalon net gedweild, dus even wachten tot we hem betreden kunnen. We mogen op de beroemde kappersstoel gaan zitten en kunnen gratis koffie pakken en alle visitekaartjes en bedanktuigingen waarmee de hele ruimte volgeplakt is bewonderen.
De oprichter van de Historic Route 66 himself, Angel Delgadillo is ook in de zaak, evenals zijn oudere broer die 96 jaar is. Een praatje: "Dutch People have wooden shoes" en hij stampt eens flink op de vloer :)
Dankzij de inspanningen van Angel is er the Historic Route 66 Association of Arizona ontstaan op 18 februari 1987. Sinds de opening van de Interstate 40 op 22 september 1978 voerden de dorpjes langs de route namelijk een verloren strijd.
En Angel zelf, bijna 89 jaar, staat nog regelmatig als Barber in zijn shop!
Seligman, Kingman en Oatman zijn de bekendste namen op de langste aaneengesloten oude route van 159 mijlen.

Zondag 3 april 2016.
Prachtig weer, dus we blijven in de buurt.
We bezoeken het nabijgelegen Montezuma Castle National Park (parkpass), gelegen bij de Beaver Creek. Door Singua indianen gebouwde cliff dwellings tussen 1100 en 1300. Het grote, vijf verdiepingen tellende gebouw hoog in de rotsen mag vanaf 1951 niet meer betreden worden in verband met de kwetsbaarheid van de kalksteen. Verderop in de vallei zijn via wandelpaden de resten van nog grotere woningen te bezichtigen.
En dan naar Montezuma Well, de meest onderzochte natuurlijke bron in een woestijn. Pas in 2011 hadden de onderzoekers antwoorden op hun vragen. Een enorm sinkhole waarin 56,8 miljoen liter water zit, afkomstig van regen en sneeuw van de Mongollon Rim. Dagelijks wordt 5,7 miljoen water ververst. Er leeft geen vis in doordat het arsenicum bevat en grote hoeveelheden carbon dioxide ( koolstofdioxide). Aan de rand staat een verrekijker opgesteld waarmee je een uilennest kunt ontdekken in de rotsen. Cliff Dwellings en pit house stammen van 1000 jaar geleden, waarschijnlijk waren de Hohokam de eerste bewoners. Voor veel culturen is het nog een heilige plaats. Via 112 treden omlaag kom je aan de rand van de bron uit. Aangename temperatuur en fijne begroeiing, een uitnodigende plaats voor bedachtzaamheid en respect. Afhankelijk waar je staat met fotograferen tref je groen of blauw water op je foto's aan :)
Daarna "thuis" in de schaduw zitten. Aan de andere kant van het weggetje grazen twee paarden. Een veld verder op laat een "Zaerumse" (ezel) zich horen. Omdat het 27 graden Celsius is smaakt the Chocolate Therapy van Ben & Jerry' s hemels:). Hoewel een Corona of een Budweiser natuurlijk ook niet te versmaden is!

Groetjes Jan, Steven en Wies.